Στο νοσοκομείο γεννούσαμε ταυτόχρονα τουλάχιστον τέσσερις γνωστές και φίλες. Την πρώτη μέρα πήγα στο διπλανό θάλαμο να δω μία από αυτές – ας την πούμε Στέλλα. Η Στέλλα είχε γεννήσει κι αυτή την προηγούμενη μέρα, όπως εγώ, ήταν ξαπλωμένη και επάνω της το νεογέννητο θήλαζε με μεγάλη λαιμαργία. Αφού είπαμε δυο κουτσομπολιά, πήγα πίσω στον θάλαμο μου γιατί με περίμενε η μαία για να μου ζουπήξει το στήθος – διαδικασία εξαιρετικά επίπονη – μπας και μπορέσουμε να βγάλουμε λίγα ml πρωτόγαλα για να ταΐσουμε το παιδί με τη σύριγγα. Ξεκινώντας από εκεί, καταλαβαίνεις ότι η ανάρτηση τούτη δεν μιλάει για την αυτόματη μαγεία του θηλασμού, τον δυνατό δεσμό αγάπης και την χαζοχαρούμενη μητρότητα που μας πουλάνε τα διαφημιστικά σποτ. Διαβάστε περισσότερα “Η μικρή αγελαδίτσα ή το έπος του θηλασμού”