Σ.Ο.Σ – Τα βασικά

Αγαπητοί μας (μέλλοντες και πρόσφατοι κυρίως, οι παλιοί δεν εντυπωσιάζονται) γονείς,

Ένα από τα πρώτα πράγματα που συναντάς στο “γονέϊκο” dark web όταν κάνεις το λάθος να μπεις σε βλογ/φόρουμ/ομάδα με τέτοιο θέμα χωρίς να έχεις πάρει ισχυρά ηρεμιστικά ή/και παραισθησιογόνα για να αντέξεις, είναι τα σχετικά με το πεπτικό σύστημα του νεογνού σου.

Η Μαμά -οσονούπω- Σοφία παλιότερα είχε βρει κάτι διαμάντια όπως αυτό εδώ :

Γι’αυτό και είμαι πολύ προστατευτική με το μωράκι μου και δεν το αφήνω στιγμή κάτω. Πρώτον γιατί μυρίζει ανθόνερο – μέχρι και τα κακάκια του κορίτσια, το ορκίζομαι.

Ok καλή μου, είπαμε , καθένας το σκατό του παστοκύδωνο το έχει, αλλά όχι και έτσι.

Ναι, καταλαβαίνω, αισθανθήκατε έντονα την ανάγκη να πάρετε μια μπετόβεργα επενδεδυμένη με μπετόκαρφα και να αρχίσετε να την κοπανάτε στο κρανίο σας βγάζοντας υπόκωφους μηκυθμούς.

Το πρόβλημα με το γονέϊκο dark web φίλες και φίλοι που έχετε επαφή με την πραγματικότητα λοιπόν, είναι πως δε σας λένε αλήθειες. Σε αντίθεση με εδώ μέσα. Εδώ θα πάρουμε την Αλήθεια, θα τη ντύσουμε με δερμάτινα και καρφιά, θα της κάνουμε τατουάζ ενα αλυσοπρίονο και 2 σκηνές από τον Εξορκιστή στα κωλομέρια και θα τη βάλουμε να σας κοπανάει νυχθημερόν στο ξεράδι μπας και βάλετε μυαλό και δε γίνετε από αυτούς που ξερνάνε ουράνια τόξα καβάλα σε μπέϊμπι μονόκερους όλη μέρα.

Σ.Ο.Σ λοιπόν,  Σκατά – Ούρα – Σάλια το μενού σήμερα

Φέρνει λοιπόν η κουρασμένη και ταλαιπωρημένη κυρά σου στον κόσμο ναούμε ένα μωρουδέλι μπλε, τυλιγμένο με μια περίεργη τυρο-μύξα (vernix caseosa λέγεται, να μαθαίνεις), ακούς το πρώτο ουά μέσα στο δωμάτιο τοκετού, της το δίνουν στην αγκαλιά να πρωτοθηλάσει, βάζει τα κλάματα η κυρία, μυξογελάς και συ χεσμένος από τη χαρά σου, όλα καλά. (Πρέπει να κάνουμε πολλά disclaimer, θα τα κανω μαζεμένα σε ενα ποστ μολις τελειώσω αυτό)

Αυτή ακριβώς η στιγμή, αυτό το δευτερόλεπτο το οποίο βλέπεις το γιατρό να κρατάει τα ποδαράκια του παιδιού σου, πριν ακόμα σηκωθεί αρκετά ψηλά ώστε να δεις το κεφάλι, είναι και το τελευταίο δευτερόλεπτο της ζωής σου που διαθέτεις ακόμα την ικανότητα να σιχαίνεσαι τουλάχιστον ο,τιδήποτε έχει να κάνει με το παιδί σου. Μπορεί τα θηλαστικά να χουμε την εξελικτική οδηγία να προστατεύουμε τα νεογνά μας  hardcoded με 76άρια bold μέσα στη διπλή μας έλικα αλλά κάπου παραδίπλα από αυτή την οδηγία έχουμε και τη δευτερεύουσά της η οποία είναι μάλλον στο περίπου

Thou shall not gag anymore 

 “Ου ξανααναγουλιάσεις“

Ή και όχι.

Το θετικό είναι ότι η φύση σε προστατεύει και δε σε ρίχνει από την αρχή στα βαθιά. Δηλαδή το παιδί σου, αυτό το όμορφο (τουλάχιστον για σένα, γιατί και μεις το δικό μας όμορφο το λέμε, και έχουμε δει κάτι άλλα μωρά έξω στις βόλτες τώρα τελευταία που μου λέει η γυναίκα “μαλάκα δεν το βαζα αυτό το ορκάκι στο στήθος μου με την καμία” -γλυκούλα, ναι.) πλασματάκι που κάνει αυτούς τους θεϊκούς θορύβους όλη μέρα (παπάρια, αυτή τη στιγμή η 2 μηνών κόρη μου κάνει κάτι αργκχχχ , σαν 90χρονος με ιλεό που προσπαθεί να χωνέψει πιτόγυρο με ταμπάσκο και γερμανικό χάλυβα), στην αρχή δε χεζο-κατουραει-σαλιώνει ΠΟΛΥ σιχαμερά. Τις πρώτες μέρες δε , φεύγει το μηκώνιο που είναι μεν τρομαχτικό όταν το δεις -γιατί είναι μια κατάμαυρη γυαλιστερή κολλώδης γλίτσα με πολύ ανησυχητική όψη, σα να τάϊσες το παιδί μια βινυλ στολή ντομινατριξ – αλλά άοσμο και αδιάφορο. ΜΕΤΑ αρχίζουν τα καλά. Και από ο,τι με πληροφορούν οι γνωστοί μου, τα ΠΟΛΥ καλά αρχίζουν μετά τον 6ο που θα δώσουμε στο παιδί κρέας και κανονικό φαϊ. (Ναι Κάρεν, θα δώσω κρέας στο παιδί, δε με ενδιαφέρει τι θα πεις, ξέρω από πρίν).

Το μωρό λοιπόν αγαπητοί μέλλοντες, είναι άνθρωπος με όλες τις λειτουργίες του. Κοινώς, χέζει, κατουράει και βγάζει διάφορα σάλια, γάλατα, υγρά, μπουρμπουλήθρες, απίστευτα ρεψίδια και κλανίδια κλπ. Στους πρώτους μήνες, σύμφωνα με τον γιατράρα μας -και πολλούς άλλους γιατρούς, να τα λέμε αυτά- το παιδί πρέπει να παράγει μια μουστάρδα. Το βλαστάρι άμα τρώει μόνο μαμά δεν πολυβρωμάει, άμα τρώει μόνο σκόνη έχουμε αυξημένες αναθυμιάσεις, άμα είναι σε ένα μιξ πρόγραμμα όπως η δικιά μου, γλυτώνεις κάτι, αλλά κορίτσια -και αγόρια- μη γελιέστε, μπορεί να ναι του παιδιού σου το σκατό, αλλά σκατό it is.

Το τόσο γλυκό σου πλασματάκι το οποίο χαζεύεις όλη μέρα έχει την απίστευτη ικανότητα να τρώει και να χέζει ταυτόχρονα. Βλέπεις τη γυναίκα σου να θηλάζει το κουτσουμπιλάκι -εκ του Κουτσουμπιλα-  σας με ένα χαζό χαμόγελο ζωγραφισμένο -αυτή, το πλασματάκι στα παπάρια του, ρουφάει σαν καταραμένο χταπόδι από πυρηνικό ατύχημα τις ταλαιπωρημένες, πονεμένες και έντρομες θηλές της- στο πρόσωπό της, το παιδί κάνει τους κλασσικούς ήχους δισχιλιόχρονου βρυκόλακα που ρουφάει το αίμα παρθένας και πάνω που βγάζεις φωτογραφία με το κινητό για να στείλεις στα παππούδια, ακούς ένα μεγαλοπρεπές ΠΡΡΟΑΡΛΓΚΧΛΓΚΧΛΦΡΤΣΛΛΛΦΡΤΣΣΣΣΛΛΛΦΡΤΣΛΛΛφρτσλλφρτσλλλσσσσσσ – το μωρό τσινάει και το πόδι κιόλας να φύγει και ο παγιδευμένος αέρας απο το κωλαντερίνι.

ΑΚΡΙΒΩΣ τον ήχο που θα περίμενες να ακούσεις στη φαντασμαγορική κινηματογραφική έκδοση των Βουνών της Τρέλλας του Λάβκραφτ την ώρα που σκάει έξω το Shoggoth.

Ε ταϊζεις το παιδί, λες άντε να το αλλάξουμε. Και πας στην αλλαξιέρα σου που αγόρασες χρυσάφι (ΑΛΛΟ άρθρο αυτό, το ποσο κοστίζουν τα γαμήδια τα μωρουδιακά) , το παιδί σχεδονγελάει -γιατί ΞΕΡΕΙ το συφοριασμένο τι θα ακολουθήσει- ανοίγεις την πάνα και Ω ΕΚ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ, no gag reflex.

Προσοχή, ΔΕ μυρίζει ανθόνερο, σανέλ νούμερο 5, ροδόνερο, egyptian cotton ή ό,τι άλλη παπαριά σας έχουν πει. Το σκατό παιδιού που τρέφεται μόνο με γάλα είναι σαν μια σατανική μουστάρδα με πηγμένα κομμάτια λίπους και μυρίζει ξυνίλα τυροκομείου με μια επίγευση (γιατί ΞΕΡΕΙΣ φαντάζομαι ότι η μυρωδιά είναι κατά βάση μόρια της ουσίας που μπαίνουν και στη μύτη και προφανώς και στο στόμα σου, ε;) γιαουρτιού-φέτας που έμεινε στον ήλιο και το ξανάβαλες στο ψυγείο γιατί είσαι φοιτητής και δεν έχεις λεφτά για φέτα. Με πληροφορούν οι έμπειροι ότι αυτό είναι το λάϊτ σενάριο και πως θα χρειαστώ τη μάσκα αερίων σε κανα 4μηνο, που πλέον το σκατό του παιδιού θα έχει δική του προσωπικότητα και θα είναι οργισμένο και επιθετικό, σαν έφηβη που της απαγόρεψαν να πάει στο πάρτυ της τάξης της ενώ πήγαν όλες οι συμμαθητριές της.

ΣΟΚ – ΤΟ ΣΚΑΤΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΟΥ ΒΡΩΜΑΕΙ, DEAL WITH IT. 

Ναι Κάρεν που σοκάρεσαι, ναι και το σκατό του δικού σου πριγκιπουλίνου βρωμάει , απλά είσαι προγραμματισμένη από τη φύση να μην του δίνεις τόση σημασία γιατί αν δεν ήσουν ποιος-θα-άλλαζε-το-παιδί-μωρή-μπαλότσα;

Το παιδί σας λοιπόν, εκτελεί όλες τις φυσιολογικές λειτουργίες του πεπτικού, με όλες τις συνέπειες που επιφέρουν αυτές και επειδή ακόμα δεν του χετε μάθει “καλούς τρόπους” κλάνει, χέζει και κατουράει όλη μέρα. Αυτό ακριβώς σημαίνει ότι είναι υγιές -μια και πάλι ο γιατρός μα πληροφορεί ότι θέλουμε ΑΠΟ 6-7 καλά λερωμένες πάνες την ημέρα, το παιδί να τρώει και να παίρνει βάρος – .

Και επειδή το παιδί σας είναι Homo sapiens και όχι μονόκερος του παραμυθιού, το σκατό του βρωμάει, το κάτουρό του -ε αραιό είναι ακομα, δε βρωμάει πολύ- δεν είναι εβιάν, το κωλαρίνι του κλάνει ασύστολα και τα ρεψίδια του μερικές φορές τα ζηλεύω και εγώ ο ίδιος που και αν δεν είχα stage fright θα πήγαινα σε μουσικό ριάλιτι να τραγουδήσω το Bohemian rhapsody με ρέψιμο.

Ή αλλιώς για να παραφράσω τη μανούλα της παράθεσης παραπάνω:

“Για αυτό και είμαι πολύ προστατευτικός με το μωράκι μου, και προσπαθώ όλη μέρα να το πασάρω στη γυναίκα μου γιατί μου χει πέσει το νεφρί να την κρατάω για να κοιμηθεί. Ακόμα και τα σκατά της κορίτσια, ΣΚΑΤΑ μυρίζουν, το ορκίζομαι και είναι και πιο αναγουλιαστική η εμπειρία γιατί αναμιγνύεται με τη μυρωδιά πούδρας από την κρέμα για το κωλαρίνι και σου σκάει χειροβομβίδα στη μύτη κάθε που ανοίγεις την ξέχειλη από σατανική μουστάρδα πάνα.”

Με τις υγείες σας.

Πάλι χέστηκε, ώρα να αλλάξω.

Βαθιά ανάσα και … I’m going in.